ศิษย์เก่ากลุ่มหนึ่งซึ่งเรียนจบและประกอบอาชีพกันแล้วอย่างมั่นคงได้นัดกันไปเยี่ยมอาจารย์คนหนึ่งที่มหาวิทยาลัยเก่าของพวกเขา เมื่อได้เจอและพูดคุยกัน ในไม่ช้าการสนทนาของพวกเขาก็วกไปสู่เรื่องความเครียดในการทำงานและการใช้ชีวิต
อาจารย์ของเขานำกาแฟมาเลี้ยงลูกศิษย์, โดยเข้าไปที่ห้องครัวและกลับออกมาพร้อมด้วยหม้อกาแฟขนาดใหญ่และถ้วยกาแฟสารพัดชนิด มีทั้งที่เป็นถ้วยเคลือบ , พลาสติก, แก้ว, คริสตัล – บางถ้วยก็มองดูธรรมดา ๆ แต่บางถ้วยก็ดูราคาแพงและประณีต อาจารย์บอกให้ศิษย์เสริ์ฟกาแฟให้ตัวเอง
เมื่อเห็นทุกคนมีถ้วยกาแฟถืออยู่ในมือเรียบร้อยแล้ว อาจารย์จึงกล่าวว่า"ถ้าพวกเธอสังเกตก็จะเห็นว่า ถ้วยกาแฟสวย ๆราคาแพงมีคนหยิบเอาไปใช้หมด เหลืออยู่แต่ถ้วยธรรมดา ๆ ราคาถูก และแม้ว่าจะเป็นเรื่องปกติที่เธอจะต้องการสิ่งของที่ดีที่สุดให้ตัวเอง แต่ขณะเดียวกันมันก็ทำให้พวกเธอมีปัญหาและความเครียดตามมา”
อาจารย์พูดต่อไปว่า “จริง ๆ แล้วถ้วยกาฟไม่ได้เพิ่มคุณภาพให้แก่กาแฟเลย และส่วนใหญ่ราคาถ้วยจะแพงกว่าราคากาแฟถ้วยซ้ำ และถ้วยกาแฟจะซ่อนกาแฟซึ่งเป็นสิ่งที่เราดื่ม สิ่งที่พวกเธอทุกคนต้องการจริง ๆ คือกาแฟ ไม่ใช่ถ้วยกาแฟ แต่ด้วยจิตใต้สำนึก พวกเธอก็เลือกถ้วยกาแฟที่เห็นว่าดีที่สุด และก็เหลือบดูถ้วยกาแฟของคนอื่นด้วยว่าใครมีถ้วยกาแฟดีกว่าเพื่อน”
อาจารย์จบลงด้วยการพูดว่า “ขอให้พวกเธอลองคิดดูให้ดี ชีวิตก็คือกาแฟการงาน เงิน และตำแหน่งในสังคม เป็นแค่ถ้วยกาแฟ เป็นแค่เครื่องมือสำหรับถือและบรรจุชีวิต แต่ไม่ว่าจะเป็นถ้วยอะไรก็ไม่สามารถกำหนดหรือเปลี่ยนแปลงคุณภาพของชีวิตที่เรามีอยู่ บางครั้งเราสนใจถ้วยกาแฟมากจนไม่ได้มีความสุขกับกาแฟที่กำลังดื่ม
คนที่มีความสุขที่สุดไม่ใช่คนที่มีทุกสิ่งที่ดีที่สุด แต่คือคนที่พยายามทำให้ทุกสิ่งดีที่สุด”
ใช้ชีวิตอย่างง่าย ๆ รักอย่างเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เอาใจใส่อย่างลึกซึ้ง และพูดจาด้วยเมตตา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น